طبیب اصفهانی، عبدالباقی (۱۱۲۷ـ۱۱۷۱ق)

شاعر و پزشک ایرانی. اصلش از فارس بود، اما در اصفهان می‌زیست. پدرش میرزا محمد‌رحیم پزشک دربار شاه سلطان حسین صفوی و خود او پزشک و ندیم نادرشاه افشار بود. پس از پادشاهی نادر، کلانتر اصفهان شد، اما پس از چندی این کار را به برادرش وا‌گذاشت و خود به فعالیت‌های ادبی روی آورد. در جوانی با میرسیدعلی مشتاق، انجمن ادبی مشتاق را در اصفهان برپا کردند. دیوان وی دربردارندۀ غزلیات، قصایدی در مدح پیامبر (ص) و حضرت علی (ع)، قطعات، رباعیات و نیز به‌همراه مثنوی محمود و ایاز چاپ شده است (۱۳۴۷ش).