هژیر، عبدالحسین (۱۲۸۱ـ تهران ۱۳۲۸ش)
هَژیر، عبدالحسین (۱۲۸۱ـ تهران ۱۳۲۸ش)
| عبدالحسین هژیر | |
|---|---|
| زادروز |
۱۲۸۱ش |
| درگذشت | تهران ۱۳۲۸ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در مدرسه عالی سیاسی |
| شغل و تخصص اصلی | دولتمرد |
| آثار | محمد هژیر (پدر) |
| خویشاوندان سرشناس | تاریخ ایران |
سیاستمدار، وزیر و نخست‌وزیر دورۀ پهلوی. فرزند محمد هژیر (وثوق همایون) بود و تحصیلات خود را در دارالفنون به‌پایان برد و سپس وارد مدرسۀ عالی سیاسی شد و پس از فارغ‌التحصیلی، با سِمت مترجمی زبان روسی و فرانسوی، به خدمت وزارت امور خارجه درآمد (۱۲۹۸ش)، و تا ۱۳۰۸ش مترجم روسی سفارت شوروی در تهران بود. در این سال، به خدمت وزارت راه درآمد و سپس به ریاست ادارۀ حقوقی وزارت دارایی رسید (۱۳۱۳ش). اندکی بعد، بازرس دولت در بانک ملی ایران شد و مشاغل مختلفی چون مدیرعامل شرکت قماش، عضویت هیئتمدیرۀ شرکت بیمه، عضویت هیئتمدیرۀ شرکت ساختمان، بازرسی بانک فلاحت و ریاست کمیسیون اسعار (قیمت‌ها) را به‌دست آورد. وی از ۱۳۱۸ش مدیرکل وزارت دارایی و سپس معاون بانک ملی ایران شد و از اسفند ۱۳۲۰ش طی چند دوره به وزارت پیشه و هنر، در کابینۀ سهیلی، وزارت راه، وزارت کشور، وزارت دارایی و وزارت مشاور دست یافت. او از دوستان و یاران اشرف پهلوی بود و با کمک او در ۱۳۲۷ش نخست‌وزیر شد. نخست‌وزیری او با مخالفت آیت‌الله کاشانی و مردم روبه‌رو گردید و ناگزیر پس از پنج ماه استعفا کرد. هژیر در مجلس مؤسسان دوم، نمایندۀ مردم تهران (۱۳۲۸ش) و در تیرماه همان سال وزیر دربار شد. وی را در آبان همان سال سید حسن امامی، از فدائیان اسلام، در مسجد سپهسالار تهران به‌قتل رساند. هژیر خط بسیار زیبایی داشت و در هنر خطاطی استاد بود.