سیالکوتی، عبدالحکیم (سیالکوت ۹۸۹ـ۱۰۶۷ق)
سیالْکوتی، عبدالحکیم (سیالکوت ۹۸۹ـ۱۰۶۷ق)
| عبدالحکیم سیالْکوتی | |
|---|---|
| زادروز |
سیالکوت ۹۸۹ق |
| درگذشت | ۱۰۶6ق |
| ملیت | هندی |
| نام‌های دیگر | فاضل لاهوری/سیالکوتی |
| شغل و تخصص اصلی | متکلم |
| شغل و تخصص های دیگر | ادیب، مدرّس و مفسر امامی |
| آثار | زبدة‌الافکار؛ القول‌المحیط؛ زاد‌اللبیب فی سفر‌الحبیب |
| گروه مقاله | فلسفه، منطق و کلام |
(یا: فاضل لاهوری/سیالکوتی) متکلم، ادیب، مدرّس و مفسر امامی شبه‌قاره. اهل سیالکوت در استان پنجاب بود. علوم عقلی و نقلی را نزد کمال‌الدین کشمیری آموخت. به شیخ احمد سرهندی، همدرس خود ارادت داشت. در مدرسۀ اکبر لاهور به تحصیل پرداخت و به‌تدریج پُرآوازه و از توجه جهانگیرشاه برخوردار شد. وی در روزگار جلال‌الدین اکبر گورکانی به «فاضل لاهوری» شهرت یافت. در پادشاهی شاه جهان بسیار معروف و ملقب به «ملک‌العلما» شد. شاه جهان دوبار هم‌وزن او به‌وی روپیه داد و او را به سرمدرسی مدرسۀ سلطنتی اکبرآباد گماشت. چندی بعد به دربار شاه جهان راه یافت و از سوی او نواخته شد. سیالکوتی گرایش‌های شیعی داشت، اما تقیه می‌کرد. از آثارش: اثبات‌الامامة در تأیید مذهب امامیه؛ زبدة‌الافکار؛ القول‌المحیط؛ زاد‌اللبیب فی سفر‌الحبیب؛ الدررالثَمنیة‌معروف به الرسالة‌الخاقانیه فی علم‌الواجب تعالی؛ دلائل‌التجدید؛ حاشیۀ شرح المواقف در کلام؛ حاشیۀ الکشّاف عن حقایق‌التّنزیل بیضاوی در تفسیر، حاشیۀ شریفیه، حواشی بر حکمۀ العین؛ حاشیۀ شرح عقاید جلال‌الدین دوانی در کلام؛ حاشیۀ شرح شمسیه در منطق؛ حاشیۀ شرح میبدی بر هدایة‌الحکمة در فلسفه و منطق؛ حاشیۀ شرح عقاید تفتازانی؛ حاشیۀ مراح‌الارواح در صرف؛ حاشیه مطول در بلاغت؛ ترجمۀ غنیة‌الطالبین عبدالقادر جیلانی به فارسی در تصوف.