موسوی اردبیلی، عبدالکریم (اردبیل ۱۳۰۴ش)

عبدالکریم موسوی اردبیلی;
زادروز	اردبیل ۱۳۰۴ش;
ملیت	ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل	تحصیلات حوزوی در قم و نجف تا درجه اجتهاد
شغل و تخصص اصلی	روحانی و دولتمرد
گروه مقاله	فلسفه ، منطق و کلام

از مشاهیر روحانیون معاصر، عضو شورای انقلاب اسلامی، دادستان کل انقلاب، و از مدرسین و مراجع حوزۀ علمیه قم. فرزند عبدالرحیم، تحصیلات قدیم خود را در ۱۳۱۸ آغاز کرد و در ۱۳۱۹ به مدرسۀ علمیۀ ملاابراهیم اردبیل راه یافت. در ۱۳۲۲ برای تکمیل تحصیلات حوزوی به قم مهاجرت کرد و نزد آیات عظام خوانساری، گلپایگانی، شیخ مرتضی حائری، سلطانی و علامه طباطبایی ادامۀ تحصیل داد. در ۱۳۲۴ عازم نجف اشرف شد و در آن شهر درس خود را پی گرفت تا آن‌که در ۱۳۲۷ درپی بحران‌های سیاسی عراق مجدداً به قم بازگشت و تحصیلات اجتهادی خود را در حوزه به‌پایان رساند. به‌سبب مبارزات سیاسی و مبارزه علیه بهائیان دائماً با مقامات انتظامی و امنیتی درگیر بود. وی در تابستان ۱۳۴۷ به تهران عزیمت کرد و مؤسسات تبلیغی و مدارس دینی متعددی را تأسیس و اداره کرد. مهم‌ترین مرکز خیریه‌ای که او مدیریت آن را برعهده داشت، مؤسسه خیریۀ مکتب امیرالمؤمنین (ع) نام داشت. در ۱۳۵۷ به پاریس سفر کرد و از سوی روحانیون عضو شورای انقلاب در نوفل لوشاتو ملاقات و مذاکرات مهمّی با امام خمینی (ره) انجام داد. از آن پس یکی از اعضای شورا و از نزدیکان امام خمینی (ره) محسوب شد. در اسفندماه ۱۳۵۷ همراه چهار روحانی دیگر عضو شورای انقلاب، حزب جمهوری اسلامی را تأسیس کرد. عضو مجلس خبرگان قانون اساسی در ۱۳۵۸ و شورای بازنگری در قانون اساسی در ۱۳۶۷ بود. امام در ۱۳۵۹ موسوی اردبیلی را به‌ سِمت دادستان کل انقلاب اسلامی منصوب کرد و وی در بحران‌های منتهی به عزل بنی‌صدر، نخستین رئیس‌جمهور مخلوع ایران نقش مهمی داشت. پس از شهادت دکتر بهشتی، وی به سِمت ریاست دیوان عالی کشور برگزیده شد و در ۱۳۶۸، پس از رحلت امام خمینی (ره) به قم بازگشت و ضمن تدریس علوم دینی، مدرسۀ علمیه و دانشگاه مفید را در آن شهر تأسیس و اداره کرد.