ماوردی، علی بن محمد (بصره ۳۶۴ ـ بغداد ۴۵۰ق)

ماوَرْدی، علی بن محمد (بصره ۳۶۴ ـ بغداد ۴۵۰ق)
(نام کامل: ابوالحسن على بن محمد بن حبیب ماوردى) از فقهای شافعی، و قضات مشهور عصر خویش. از ابوحامد اسفراینی علم فقه آموخت. در زمان القائم بامرالله عباسی عنوان قاضی‌القضات یافت و در پیش خلفا منزلتی رفیع به دست‌ آورد. به معتزله تمایل داشت. مهم‌ترین اثر او کتاب الاحکام‌السلطانیه درباره علم سیاست و فرمانروایی است و تحت عنوان آیین حکمرانی به فارسی ترجمه شده است. از دیگر تألیفات اوست: أدب الدنیا و الدین، العیون و النکت، نصیحةالملوک، اَعلام‌النبوه، الامثال و الحکم، قانون الوزاره.