نسیمی، عمادالدین علی (۷۷۱-۸۲۰ق)
نسیمی، عمادالدین علی (۷۷۱-۸۲۰ق)
عارف و شاعر ایرانی. زادگاه او را تبریز، شیراز، شروان و نسیم بغداد گفته‌اند. مدتی در شروان و نواحی قفقاز و باکو و روزگاری دراز نیز در تبریز به‌سر برد. به فضل‌الله نعیمی ارادت می‌ورزید و در سفر و حضر با او بود. یکی از چهار خلیفۀ نزدیک و داماد فضل‌الله بود و برای ترویج اندیشه‌های حروفیه بسیار کوشید. پس از قتل فضل‌الله به آناتولی رفت و با علی‌الاعلی جانشین فضل‌الله به مناظره و رقابت پرداخت. سرانجام نسیمی نیز به‌فرمان حکمرانان و به خواست علمای هم‌روزگارش به‌اتهام بی‌دینی کشته شد. نسیمی به فارسی، ترکی و عربی شعر می‌سرود و همۀ اندیشه‌ها و آرای خود را با شعر بیان می‌کرد و از شعرای پیشین، به‌ویژه مولوی و حافظ، پیروی می‌کرد. اثرش دیوان به فارسی و ترکی است (استانبول ۱۲۶۰ق ـ باکو، ۱۳۶۸ش). اشعار فارسی نسیمی به‌نام ققنوس در شب خاکستر در تهران به‌چاپ رسیده است (۱۳۶۸ش).