گرامی، غلام قادر (جلندهر ۱۸۵۶ـ هوشیارپر ۱۹۲۷)

گِرامی، غلام قادر (جلندهر ۱۸۵۶ـ هوشیارپر ۱۹۲۷)

شاعر فارسی سرای شبه قاره، فرزند شیخ سکندر بخش. شاعری را از کودکی به اردو و پنجابی آغاز کرد، ولی بعدها زبان فارسی را برگزید. در زادگاهش و سپس در لاهور درس خواند و موفق به کسب درجۀ ممتاز از دانشکدۀ خاورشناسی و گواهی نامۀ وکالت دادگستری شد. چون بلندآوازه شد به حیدرآباد کن فرایش خواندند و از ۱۸۸۸ به مدت ۳۵ سال شاعر خاص دربار میرمحبوب علی‌خان و فرزندش در حیدرآباد بود. گرامی را شاعری شیعه مذهب خوانده‌اند. در انواع شعر استادی داشت و از سبکی میان هندی و عراقی پیروی می‌کرد. در غزل پیرو حافظ، نظیری و صائب و در مثنوی پیرو مولوی، نظامی و غنیمت کنجاهی بود. دیوانش در ۴هزار بیت، مشتمل بر غزل، مثنوی، قطعه و ۳۲۰ رباعی و چند قصیده است که با عنوان مجموعۀ کلام گرامی به‌چاپ رسیده است (هند، بی‌تا).