ماخالسکی، فرانتسیشک (۱۹۰۴ـ۱۹۷۹)
ماخالْسْکی، فرانْتْسیشِک (۱۹۰۴ـ۱۹۷۹)(Machalski, Franciszek)
خاورشناس لهستانی. در خانواده‌‌ای از مهاجران لهستانی در امریکا زاده شد. در شش‌سالگی همراه پدر و مادرش به لهستان رفت. در ۱۹۳۰ از دانشگاه یان‌کازیمیر دانشنامۀ دکتری تاریخ اسلام گرفت. در سال‌های جنگ جهانی دوم سه سال در ایران به‌سر برد. مدرس زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه کراکوف (از ۱۹۴۷)، رئیس بخش انجمن ایران مؤسسۀ فقه‌اللغۀ شرقی دانشگاه کراکوف (۱۹۵۸ـ۱۹۷۴) و مدیر مجلّۀ فرانسوی‌زبان برگ‌های شرقی بود. از آثارش: ادبیات معاصر ایران به فرانسه در سه بخش (۱۹۶۵ـ۱۹۸۰)؛ داستان تاریخی در زبان فارسی (کراکوف، ۱۹۵۲) که در آن شمس و طغری را معرفی کرده است؛ از کوروش تا مصدق (۱۹۶۰)؛ تاریخ عشق‌های زال و رودابه (۱۹۶۱) که ترجمۀ بخشی از شاهنامه به زبان لهستانی است؛ ترجمۀ بخشی از چشمهایش بزرگ علوی به لهستانی (۱۹۵۵)؛ ترجمۀ رباعیات خیام (۱۹۶۹)؛ مسافرت‌های ایران (۱۹۶۰).