ماژندی، فرانسوا (۱۷۸۳ـ۱۸۵۵)
ماژَندی، فرانسوا (۱۷۸۳ـ۱۸۵۵)(Magendie, François)
پزشک فرانسوی و پیش‌گام داروشناسی تجربی نوین[۱]. در معرفی طیفی از مواد حاصل از گیاهان، معروف به آلکالوئیدها[۲]، و نیز استریکنین[۳] مورفین[۴]، کدئین[۵] و کینین[۶] نقش داشت. همراه پیِر فلورنس[۷] نظریه‌ای مبنی بر هماهنگ‌کردن اعمال بخش‌های گوناگون بدن توسط دستگاه عصبی را معرفی کردند. او از تشریح حیوان زنده و مقادیر معیّنی دارو برای آزمایش بر روی خود استفاده کرد و آزمایش‌هایی را با استفاده از جانوران و پژوهش در مورد آثار دقیق فیزیولوژیک سموم گیاهی ترتیب داد. او نشان داد که نقش معده در استفراغ اساساً انفعالی است و اثر داروهای قی‌آور[۸] را نیز تحلیل کرد. دربارۀ نقش پروتئین‌ها در رژیم غذایی انسان به پژوهش پرداخت. به مسئلۀ بویایی[۹] نیز علاقه‌مند بود و یاخته‌های سفید خون را مطالعه کرد. به‌علاوه، در پژوهش در باب مواد فعال داروها نقش بزرگی داشت. او یک کتاب جیبی با نام فرمولی برای تهیه و استفاده از داروهای جدید گوناگون مثل ناکس وُمیکا، مورفین، پروسیک اسید[۱۰]، استریکنین، وراترین[۱۱]، آلکالوئیدها و غیره را در ۱۸۲۱ برای پزشکان منتشر کرد. برای نخستین‌بار آلکالوئیدها را در درمان بیماری‌ها به‌کار برد و کتاب او تقریباً بهصورت کامل به کاربرد بالینی داروهای جدید پرداخته است. ماژندی بهصورت خستگی‌ناپذیر در زمینۀ اعصاب، مهره‌ها و جمجمه تحقیق کرد و نشان داد که در مجرای نخاع دو ریشه وجود دارد: ریشۀ پیشین[۱۲] که حرکتی است، و ریشۀ پسین یا خلفی[۱۳] که حسی است. مجرایی که از چهارمین بطن مغز شروع می‌شود امروزه «سوراخ ماژندی[۱۴]» نامیده می‌شود. همچنین با نشان‌دادن این‌که برداشتن مخچه[۱۵] در پستانداران تعادل فیزیکی را کاملاً برهم می‌زند و منجر به ازبین‌رفتن هماهنگی می‌شود، نتایج تحقیق فلورنس را تأیید کرد.