ویون، فرانسوا (۱۴۳۱ـ ح ۱۴۶۵م)

ویّون، فرانْسوا (۱۴۳۱ـ ح ‌۱۴۶۵م)(Villon, Francois)

شاعر فرانسوی. از شوخ‌طبعی هجوآمیز، رقت احساس، و کنایه در آثارش استفاده می‌کرد، مانند وصیت‌نامۀ کوچک یا لوئی (۱۴۵۶م) و وصیت‌نامۀ بزرگ (۱۴۶۱م)، که شامل «بالاد بانوان زمان‌های گذشته» است) دو اثر یاد شده وصیت‌نامه‌هایی کاذب‌اند که خصیصه‌های بیهوده یا مستهجن را به ارث می‌گذارند. «بالادهایی به زبان خاص» را به زبان قشرهای پایین جامعه سروده است. ویون در پاریس زاده شد و نام مونکوربیه یا دُ لوگوس را از نام خانوادگی‌اش حذف کرد، زیرا می‌پنداشت نام کشیشی از بستگانش باشد که او را برای تحصیل به سوربون فرستاده بود. در ۱۴۴۹م و ۱۴۵۲م از آن‌جا فارغ‌التحصیل شد؛ در ۱۴۵۵م در نزاعی خیابانی با چاقو کشیشی را از پا درآورد و مجبور شد از شهر بگریزد. سال بعد عفو شد و به پاریس بازگشت، اما خیلی زود بعد از دزدی از کالج ناوار فرار کرد. مدتی کوتاه در دربار دوک اورلئان بود تا این‌که به‌جرمی نامعلوم به مرگ محکوم شد، اما پس از یک تعطیلی عمومی او را عفو کردند و نجات یافت. علاوه‌بر خلقوصیت‌نامۀ بزرگ (۱۴۶۱م) به دزدی و دعوا نیز می‌پرداخت. محکومیت مرگ او در پاریس به تبعید ده‌‌ساله در ۱۴۶۳م تخفیف یافت و به‌جز این اطلاع دیگری از زندگی او در دست نیست.

 

---