لنچستر، فردریک (۱۸۶۸ـ۱۹۴۶)
لَنچِستِر، فردریک (۱۸۶۸ـ۱۹۴۶)(Lanchester, Frederick)
مهندس انگلیسی. در ۱۸۹۶، تولید اتومبیل را آغاز کرد. تحقیقاتش در زمینۀ پایداری[۱] اثری بنیادی بر هوانوردی گذاشت. نخستین نظریۀ جامع برآ[۲] (نیروی بالابر) و پسا[۳] (نیروی مقاوم) را تدوین کرد. او از همان آغاز، اتومبیل‌هایی با قطعات تعویض‌پذیر تولید می‌کرد. در لندن زاده شد و در کالج سلطنتی درس خواند. در ۱۸۸۹، به شرکت فوروارد گاز انجین بیرمنگام[۴] پیوست و در ۱۸۹۳، کارگاهی برای خود تأسیس کرد. از ۱۹۰۰ تا ۱۹۰۵، شرکت لنچستر انجین[۵] حدود ۳۵۰ دستگاه اتومبیل تولید کرد، ولی بعد از آن ورشکسته شد. در ۱۹۰۹، مشاور شرکت دایملر[۶] شد. در ۱۹۲۵، آزمایشگاه‌های شرکت لنچستر[۷] را برای عرضۀ خدمات تحقیق و توسعه تأسیس کرد. نخستین اتومبیل ساخت او موتوری تک‌سیلندر به قدرت چهار کیلووات (پنج اسب بخار) بود که سیستم محرک زنجیری داشت. در ۱۹۰۰، دومین اتومبیل او توری به مسافت ۱۶۰۰ کیلومتر را به‌پایان رساند. در اوایل دهۀ ۱۸۹۰، به امور نظری و عملی پرواز سرنشین‌دار علاقه‌مند شد. اثرش با نام پرواز هوایی[۸] در ۱۹۰۷ و ۱۹۰۸ منتشر شد. در آغاز تشکیل کمیتۀ مشورتی برای مسائل هوانوردی، اَسکوئیت[۹]، نخست‌وزیر انگلستان، از او برای پیوستن به این کمیته دعوت کرد (۱۹۰۹). هواپیمایی آزمایشی که در طراحی آن شرکت داشت، طی پرواز آزمایشی خود در ۱۹۱۱ دوام نیاورد و لنچستر جنبۀ عملی هوانوردی را رها کرد، اما در چند سال بعد، هواپیماهایی بر مبنای ایده‌های لنچستر در هوا به پرواز درآمدند. به رادیو نیز علاقه داشت و اختراع نوعی بلندگو و چند دستگاه صوتی دیگر را به‌ثبت رساند.