جمالی دهلوی، فضل الله (قرن ۱۰ق)
جَمالی دِهلوی، فضلالله (قرن ۱۰ق)
فضل الله جمالی دهلوی | |
---|---|
ملیت | هندوستانی |
نامهای دیگر | جلال خان، جمال الدین |
شغل و تخصص اصلی | عارف |
دوره | قرن ۱۰ق |
آثار | مثنوی مرآهالمعانی؛ مثنوی مهر و ماه؛ تذکره سیرالعارفین |
گروه مقاله | عرفان |
از صوفیان و عارفان شبهقاره. نام او نخست جلالخان بود و از آن پس به جمالالدین تغییر یافت. تخلص شاعری او نیز در این دو دوره، بهترتیب جلالی و جمالی بود. مدتی از عمر را به سیر آفاق پرداخت و از سراندیب تا حجاز و روم و شام را سیاحت کرد. از مریدان شیخ سماءالدین و بسیار مورد محبت و علاقۀ او بود. به هرات سفر کرد و مدتی مهمان جامی بود. گویا سلاطین عصر به او ارادت داشتهاند و او نیز به موعظت آنان میپرداخته است. به شیخ بهاءالدین زکریای مولتانی ارادت میورزید. اشعاری در مدح سماءالدین و گنج شکر و قطبالدین بختیار کاکی که محضرشان را دریافته بود، سروده است. در دهلی خانۀ زیبایی داشت که مزارش نیز همانجاست. از آثارش: مثنوی مرآةالمعانی در مسائل عرفانی؛ دیوان اشعار؛ مثنوی مهر و ماه که آن را در ۹۰۵ق در عشق شاهزاده ماه و شاهدخت مهر سرود؛ تذکرۀ سیرالعارفین در احوال سیزده تن از مشایخ.