کنستانتیوس دوم، فلاویوس یولیوس (۳۱۷ـ۳۶۱م)

کُنستانْتیوس دوم، فلاویوس یولیوس (۳۱۷ـ۳۶۱م)(Constantius II, Flavius Julius)

سومین پسر کنستانتین کبیر، امپراتور روم از ۳۳۷م. پس از مرگ قسطنطین، با برادرانش کنستانتین دوم و کنستانس مشترکاً بر روم حکومت کرد و تراکیا، مَقدونیه، یونان، ایالت‌های آسیایی و مصر به او واگذار شدند. کُنستانتیوس در سراسر دوران سلطنت با ایران در نبرد بود و اغلب شکست می‌خورد که مهم‌ترین آن‌ها در ۳۴۸م بود. در‌پی مرگ کُنستانس اول، ماگنِنتیوس غاصب را در مورسا در رود دراوه در ۳۵۱م و در گل در ۳۵۳م شکست داد و به فرمانروای سراسر امپراتوری تبدیل شد. کُنستانتیوس در ۳۵۵م پسر عمویش یولیانوس را سزار و فرماندار گُل کرد. در ۳۵۷م کُنستانتیوس برای نخستین‌بار از رُم دیدن کرد. از طرفداران آیین آریوسیان حمایت می‌کرد و اسقف‌های ارتدوکس را نفی بلد کرد. وقتی سربازان یولیانوس در گُل او را امپراتور خواندند، کُنستانتیوس برای نبرد با او رهسپار غرب شد ولی نزدیک طرسوس در کیلیکیا درگذشت.

 

---