فلویور

فِلوئور (fluorine)
عنصری نافلز، گازی، به رنگ زرد روشن، با نماد F، عدد اتمی ۹، و جرم اتمی نسبی ۱۹. اولین عضو از گروه عناصر هالوژن است. بویی نامطبوع دارد. سمّی، و از نظر شیمیایی بسیار فعال است و تقریباً با همۀ عناصر مستقیماً ترکیب می‌شود. در طبیعت، به‌صورت کانی‌های فلوئوریت (CaF_۲) و کریولیت (Na_۳AlF_۶) یافت می‌شود. فلوئور‌‌ید هیدروژن در حکاکی روی شیشه به‌کار می‌رود و فریونها، که همگی فلوئور دارند، در خنک‌کننده‌ها به‌کار می‌روند. کارل شِله، شیمی‌دان سوئدی فلوئور را در ۱۷۷۱ کشف کرد و هنری موئاسان، شیمی‌دان فرانسوی، در ۱۸۸۶ آن را به‌صورت خالص به‌دست آورد. ترکیب آن با اورانیوم، به‌صورت UF_۶، برای جداکردن ایزوتوپ‌های اورانیوم به‌کار می‌رود. در ۱۹۹۷، در رصدخانۀ فضایی فروسرخ ملکول‌های فلوئورید هیدروژن را در ابر گازی بین ستاره‌ای در صورت فلکی تیرانداز شناسایی کردند. این اولین‌بار بود که فلوئور در فضا شناسایی می‌شد.

 

---