فیض، فیض احمد (۱۹۱۲ـ لاهور ۱۹۸۴)

روزنامه‌نگار و شاعر پاکستانی. در ۱۹۳۱ دانشنامۀ لیسانس زبان و ادب عربی، در ۱۹۳۳ دانشنامۀ فوق‌لیسانس زبان انگلیسی و در ۱۹۳۴ فوق‌لیسانس زبان عربی گرفت. سپس به تدریس پرداخت و در همان سال‌ها با همکاری تنی چند انجمن نویسندگان مترقی را بنیاد نهاد و ریاست آن را عهده‌دار شد. پس از آن چندی به ارتش پیوست و پس از کناره‌گیری از ارتش به‌کار مطبوعاتی روی‌ آورد. در ۱۹۵۱ به‌اتهام شرکت در شورش راولپندی دستگیر و زندانی شد. در ۱۹۵۸ به بنیادگذاران انجمن نویسندگان آسیا و افریقا پیوست و در ۱۹۷۶ برندۀ جایزۀ لوتس از همان انجمن شد. همچنین در ۱۹۶۲ جایزۀ صلح جهانی لنین را گرفت. در غزل ‌پیرو غالب دهلوی بود. از آثارش: نقش فریادی (۱۹۳۹)؛ دست ته سنگ (۱۹۶۵)؛ وادی سیتا (۱۹۷۱)؛ شام شهریاران (۱۹۷۶).