قایم عباسی

قائِم عباسی (۳۹۱ـ۴۶۷ق)

(عبدالله بن قادر ابوجعفر، ملقب به القائم بأمرالله) بیست‌وششمین خلیفه عباسی (حک: ۴۲۲ـ۴۶۷ق). پس از مرگ پدرش قادر به خلافت رسید. او نیز مانند پدر، فاقد اختیار بود و نقشی در امور سیاسی و حکومتی نداشت و خلافتی طولانی یافت. در بیست‌وپنجمین سال خلافتش، با تصرف بغداد به‌دست طغرل سلجوقی (۴۴۷ق)، حکومت آل بویۀ عراق منقرض شد. پس از خروج طغرل از بغداد، ارسلان بساسیری، که مورد حمایت خلیفۀ فاطمی مصر بود، بغداد را تصرف کرد (۴۵۰ق) و قائم را به زندان انداخت و خطبه به نام مستنصر فاطمی خواند، اما طغرل به مصاف او آمد و در جنگْ بساسیری را کشت و خلیفه را به مسندش بازگرداند. قائم به احسان و عدل و صدقات و رفع نیازهای مردم و زهد و ورَع و علم متصف بود.