مصری، قطب الدین ابراهیم ( ـ نیشابور ح ۶۱۸ق)

مصری، قُطبُ‌الدّین ابراهیم ( ـ نیشابور ح ۶۱۸ق)

ابراهیم بن علی سلّمی فیلسوف و پزشک مغربی. از مردم مغرب است، ولی به‌سبب اقامت در مصر، به مصری شهرت یافته. او پس از تحصیل علوم مقدماتی به خراسان، خوارزم و هرات مهاجرت کرد و از محضر فخر رازی بهره برد و نزد وی قانون ابن سینا را خواند، و گویی در تأثیر از آرای رازی شرحی بر قانون نوشت. او در این شرح، ابوسهل مسیحی و استادش را در پزشکی برتر از ابن سینا دانسته است. سرانجام در نیشابور توطن گزید و در حملۀ مغولان کشته شد. از شاگردان اویند: قطب‌الدین احمد زکی، شمس‌الدین احمد خویی و بالاخره نصیرالدین طوسی که در نیشابور از درس حکمت و پزشکی او بهره برده است.