راوندی، قطب الدین ( ـ قم ۵۷۳ق)

قطب الدین راوندی;
درگذشت	قم ۵۷۳ق
ملیت	ایرانی
شغل و تخصص اصلی	ابوالحسین
آثار	خلاصهالتفاسیر؛ آیات الاحکام ؛ فقه القرآن (دو جلد)؛ احکام الاحکام
گروه مقاله	دین اسلام
خویشاوندان سرشناس	عمادالدین علی و ظهیرالدین محمد (دو فرزند)

راوَندی، قطب‌الدین ( ـ قم ۵۷۳ق)

ابوالحسین (یا: ابوالحسن) سعید بن هبةالله، مفسر، متکلم، محدث و فقیه امامی. نزد عالمانی چون ابوعلی طبرسی، محمد بن حسن طوسی و صفی‌الدین رازی درس خواند. عزالدین محمد بن حسن بغدادی، ابن شهرآشوب و احمد بن علی طوسی از شاگردان او بودند. پدر و برادر و دو فرزندش عمادالدین علی و ظهیرالدین محمد همه از عالمان بزرگ شیعی بودند. او نهج‌البلاغه را تفسیر کرد و نام آن را منهاج‌البراعه نهاد. رساله‌ای نیز در اثبات این‌‌که طریقۀ کلام در معرفت احکام دینی طریقۀ مطمئن و خالی از شبهه نیست تألیف کرده و در آن ۹۵ مورد از موارد اختلاف بین شیخ مفید و سید مرتضی را برشمرده است. راوندی در قم درگذشت و همان‌جا نیز به‌خاک سپرده شد. از آثارش: خلاصةالتفاسیر؛ آیات‌الأحکام (گویا همان فقه‌القرآن است)؛ فقه‌القرآن (چاپ شده در دو جلد)؛ إحکام الاحکام (چاپ شده)؛ اسباب النزول؛ تفسیر القرآن (در ۲ جلد معروف به تفسیر قطب)؛ الخرائج و الجرائح (۱۳۰۵ق)؛ المغنی، در شرح النهایه شیخ طوسی، در ۱۰ جلد؛ قصص‌الانبیاء؛ لبّ‌اللباب.