لایوس

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

لائوس (Laos)

باغ بوداها، لائوس
باغ بوداها، لائوس

موقعیت. جمهوری دموکراتیک خلق لائوس در آسیای جنوب شرقی و در بخش شمالی شبه‌جزیرۀ هندوچین قرار دارد. این کشور از شمال به چین، از شرق به ویتنام، از جنوب به کامبوج، و از غرب به تایلند و میانمار (برمه) محدود می‌شود. لائوس ۲۳۶,۸۰۰ کیلومتر مربع مساحت دارد و شهر وین‌تیان[۱] پایتخت آن است.

سیمای طبیعی. کشور محصور در خشکی[۲] لائوس از نظر توپوگرافی به سه بخش متمایز تقسیم می‌شود: ۱ـ کوه‌های پرشیب و پوشیده از جنگل ترونگ سون[۳] یا ارتفاعات آنام[۴] که سراسر نواحی شرقی کشور را دربر گرفته و مرز میان لائوس و ویتنام را تشکیل می‌دهد. بلندترین نقطۀ کشور، کوه پوبیا[۵] با ارتفاع ۲,۸۱۹ متر، در مرکز شمالی ارتفاعات مزبور جا دارد و بلندی کوه‌های جنوبی آن به ۱,۹۸۰ متر می‌رسد. ۲ـ جلگۀ آبرفتی و حاصل‌خیز سواحل رود مکونگ[۶] که سراسر نواحی غربی کشور را از شمال به جنوب دربر گرفته و کشور تایلند را از لائوس جدا می‌کند. عرض جلگۀ مزبور در جنوب بسیار کم و در شمال گسترده‌تر و وسیع‌تر است. ۳ـ حد فاصل میان کوه‌های شرقی و جلگۀ مکونگ را سه جلگۀ مرتفع جارس[۷] در شمال، خاموآن[۸] در مرکز، و بولووِنس[۹] در جنوب تشکیل داده است. علاوه‌بر رود بزرگ مکونگ، که در مرزهای غربی لائوس روان است، رودخانه‌های متعدد دیگری در این کشور جریان دارند که همگی از ارتفاعات شرقی سرچشمه می‌گیرند و به رود مکونگ می‌ریزند؛ رودهای او[۱۰]، تا[۱۱]، کادینگ[۱۲]، بانگفایی[۱۳] و بانگهیانگ[۱۴] از آن جمله‌اند. کشور لائوس به هفده استان تقسیم می‌شود و شهرهای مهم آن عبارت‌اند از وینتیان، پاکسِه[۱۵]، لوانگ پرابانگ[۱۶]، ساراوانه[۱۷]، ساواناخِت[۱۸]، سایابوری[۱۹]، و پونهونگ[۲۰]. اقلیم لائوس مونسونی[۲۱] و در سراسر سال بسیار گرم است و فصل بارندگی‌های شدید آن از اردیبهشت تا مهر به درازا می‌کشد. میانگین دمای شهر وینتیان در دی‌ماه ۲۱.۱ درجۀ سانتی‌گراد و در تیرماه ۲۷.۲ درجۀ سانتی‌گراد است و میانگین بارندگی سالانۀ آن به ۱,۷۱۵ میلی‌متر می‌رسد. تقریباً ۵۴ درصد (۱۲.۴میلیون هکتار) از اراضی لائوس را جنگل فراگرفته و فیل، ببر چیتا، خرس، بز کوهی، گراز، آهو، پستان‌داران کوچک و نیز خزندگانی چون مار و بزمجه و امثال آن حیات وحش این کشور را تشکیل داده‌اند.

اقتصاد. تقریباً سه‌چهارم از نیروی کار لائوس به کشاورزی اشتغال دارند و برنج، نیشکر، ذرت، سیب‌زمینی شیرین، کاساوا، آناناس، صیفی‌جات، و مرکبات از مهم‌ترین محصولات کشاورزی آن محسوب می‌شود؛ کشت تریاک، که در کنترل دولت قرار دارد، نیز از اهمیت خاصی برخوردار است. گاو، گوسفند، گاومیش، خوک، بز، و ماکیان نیازهای دامی آن را تأمین می‌کنند. چوب‌های سخت جنگلی، که حجم آن به حدود ۵میلیون متر مکعب می‌رسد، و نیز ادویه و روغن‌های گیاهی بخشی از اقلام صادراتی این کشور را تشکیل می‌دهند. لائوس از نظر معادنی چون زغال‌سنگ، فلزات و سنگ‌های قیمتی نسبتاً غنی است و صنایع آن بیشتر بر تولید مواد اولیه، مواد شوینده، سیگار، نوشابه، و مواد پلاستیکی متمرکز است.

حکومت و سیاست. لائوس دارای نظام جمهوری خلق تک‌حزبی با یک نهاد قانون‌گذاری است. مجلس ملی کشور از ۱۰۹ عضو منتخب مردم تشکیل شده و دورۀ نمایندگی آنان پنج سال است. رئیس‌جمهور کشور را اعضای مجلس ملی برمی‌گزینند و هیچ حزبی در کشور جز حزب انقلابی خلق لائوس اجازۀ فعالیت سیاسی ندارد.

مردم و تاریخ. جمعیت لائوس حدود ۶,۲۳۰,۲۰۰ نفر است (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به ۲۶.۳ نفر در کیلومتر مربع می‌رسد. رشد سالانۀ جمعیت این کشور ۹/۱ درصد است و ۸۹ درصد از جمعیت آن را اقوام لائو (لائوسی)[۲۲] تشکیل می‌دهند. ۵۸ درصد از آنان از آیین بودا پیروی می‌کنند و ۷۳ درصدشان در روستاها به‌سر می‌برند و زبان رسمی آنان لائو است. میانگین امید به زندگی در لائوس ۵۳ سال است و ۴۷ درصد از بزرگسالان آن باسوادند. نخستین گروه از اقوام لائو در قرن ۸م از چین جنوبی به این سرزمین وارد شدند و دولت پادشاهی لانخانگ[۲۳] (سرزمین ۱میلیون فیل) را در قرن ۱۴م تأسیس کردند. در قرن‌های بعد بارها مورد هجوم برمه‌ای‌ها، ویتنامی‌ها، و تایلندی‌ها قرار گرفت. این کشور در ۱۸۹۳، تحت‌الحمایگی فرانسه را پذیرفت و تا ۱۹۰۷ سراسر آن به تصرف فرانسه درآمد. ارتش ژاپن در جنگ جهانی دوم این سرزمین را اشغال کرد و در پایان جنگ (۱۹۴۵) زمزمه‌های استقلال‌خواهی و جدایی از فرانسه در این کشور آغاز شد و در ۱۹۴۷ با رهبری خاندان سلطنتی لوانگ پرابانگ اعلام استقلال کرد. دولت فرانسه در ۱۹۴۶ دوباره لائوس را اشغال کرد و دولت آن کشور را سرنگون ساخت و سرانجام نهضت‌های آزادی‌خواهانه و شورش‌های مردم لائوس در ۲۳ اکتبر ۱۹۵۳ دولت فرانسه را وادار کرد که استقلال کامل این کشور را به‌رسمیت بشناسد. چپ‌گراها در انتخابات ۱۹۵۸ به پیروزی رسیدند و دولت امریکا که از پیروزی کمونیست‌ها در هندوچین نگران بود، رودرروی آنان قرار گرفت و جنگ خونین لائوس و امریکا تا ۱۹۷۵ ادامه یافت و در آن سال دولت پادشاهی لائوس سرنگون شد و نظام جمهوری دموکراتیک خلق لائوس بر کشور حاکم گردید.

 


  1. Vientiane
  2. Landlocked
  3. Truong Son
  4. Annam Highlands
  5. Phou Bia
  6. Mekong
  7. Jars
  8. Khammouan
  9. Bolovens
  10. Ou
  11. Tha
  12. Kading
  13. Bangfai
  14. Banghiang
  15. Pakse
  16. Louangphrabang
  17. Saravane
  18. Savannakhet
  19. Sayaboury
  20. Phonehong
  21. Monsoon
  22. Lao
  23. Lanxang