یافت آباد، محله
یافْت‌آباد، محلّه
حد فاصل خیابان امین‌الملک، منشعب از خیابان قزوین و بزرگراه آزادگان در تهران، شمال غربی شهر ری و یکی از دهات دهستان غار در منطقۀ ابراهیم‌‌آباد. از شمال به جادۀ قدیم کرج و از جنوب به اسماعیل‌آباد محدود می‌شود. در دورۀ قاجار به حاج میرزا آقاسی تعلق داشت و او برای آبادانی آن منطقه، نهری از آب رودخانۀ کرج به آن‌جا جاری کرد. به‌سبب آن که نام حاج میرزا آقاسی، عباس ایروانی بود؛ منطقه به عباسی شهرت داشت. بعدها به تملک عبدالحسین میرزا فرمانفرما درآمد. احتمالاً از آن زمان به یافت‌آباد مشهور شده است. از دهۀ ۱۳۳۰ش با احداث کارخانه‌های بزرگ و کوچک در مسیر جادۀ قدیم کرج، به منطقه‌ای صنعتی و مسکونی تبدیل شد، و اهمیت یافت. ازجملۀ آن‌ها، کارخانۀ شیر پاستوریزه، لبنیات پاک، ایران برک، تانکرسازی ایران کهن، کارتن‌سازی ایران، و نیز مؤسسۀ دولتی استاندارد است. بعدها با ساخت و ساز واحدهای مسکونی، رفته‌رفته جزء محله‌های شهر تهران شد. خیابان بیست‌متری یافت‌آباد که امروز بلوار نام گرفته است، جاده ساوه را قطع می‌کند. در اطراف آن باغ‌های انگور، باغ لاله‌زاری، چند گاوداری، کشتارگاه و مجتمع قضایی‌ـ آموزشی انقلاب اسلامی قرار دارد. در بلوار بیمارستان یا الغدیر که یافت‌آباد را به بزرگراه آزادگان می‌پیوندد، بیمارستان شهدای یافت‌آباد و مجتمع توان‌بخشی معتادان واقع شده است. یک نهر در یافت‌آباد وجود دارد که از رود کن منشعب شده و در مسیر آن چند باغ و میدان اسب‌دوانی نوروزآباد قرار گرفته است. پارکی بسیار بزرگ به نام قائم، پارک ۲.۷ هکتاری ولی‌عصر، و چند پارک دیگر با نام‌های نیلوفر، صنوبر، بهاران، و دانشسرای تربیت معلم امام صادق (ع) در محله بزرگ یافت‌آباد واقع‌اند.