سرخوش کشمیری، محمدافضل (کشمیر ۱۰۵۰ـ دهلی ۱۱۲۶/۱۱۳۰/۱۱۴۶ق)

(یا: سرخوش دهلوی) شاعر و تذکره‌نویس شبه‌قاره. نخست به کارهای دولتی پرداخت و سپس به خدمت پادشاهان گورکانی هند درآمد. در ۱۰۸۷ق در حسن ابدال به منصب مشرفی عدالت و سرانجام به منصب تحویل‌داری اجناس مندرس صوبه برگزیده شد. سال‌های پایانی زندگی‌اش را در شاه‌جهان‌آباد دهلی به عزلت گذراند. در بدیهه‌گویی، انشا‌پردازی و گفتن مادۀ تاریخ مهارت داشت. از آثارش: تذکرۀ کلمات‌الشعرا (لاهور، ۱۹۴۶)؛ تذکرۀ خوشگو (۱۹۶۴)؛ دیوان شعر جدید (کلکته، ۱۹۰۶)؛ دیوان شعر قدیم؛ غزلیات (بمبئی، ۱۳۳۵ق)؛ مثنوی حسن و عشق؛ کلیات اشعار در ۴۵هزار بیت؛ نورعلی نور؛ تعریف خسخانه.