حسینی تهرانی، محمدحسین (تهران ۱۳۰۵ـ مشهد ۱۳۷۴ش)

محمدحسین حسینی تهرانی;
زادروز	تهران ۱۳۰۵ش;
درگذشت	مشهد ۱۳۷۴ش
ملیت	ایرانی
شغل و تخصص اصلی	روحانی، عارف و فقیه
آثار	امام شناسی (در ۱۷ جلد)، الله شناسی (در ۳ جلد)، رساله نکاحیه (درباره کنترل جمعیت)
جوایز و افتخارات	برنده جایزه کتاب سال (۱۳۶۴)

روحانی، عارف و فقیه معاصر ایران. تحصیلات مقدماتی را در زادگاه خود فرا گرفت و سپس برای تحصیل علوم اسلامی به قم عزیمت کرد (۱۳۲۳) و پس از هفت سال به نجف رفت (۱۳۳۰) پس از پایان تحصیلات به تهران بازگشت و در مسجد قائم دروازه‌دولت به ارشاد پرداخت. در ۱۳۵۸ به مشهد مهاجرت کرد و تا آخر عمر در آن شهر به تحقیق و تألیف پرداخت. وی حدیث و رجال را نزد شیخ آقابزرگ تهرانی فرا گرفت و از محضر آیات بروجردی، سید محمد محقق داماد و حجت کوه‌کمره‌ای بهره گرفت. در فلسفه و اخلاق شاگرد علامه طباطبایی، در فقه و اصول از شاگردان آیت‌الله سید ابوالقاسم خویی، و در عرفان و سیر و سلوک شاگرد سید هاشم موسوی حداد (از شاگردان میرزا علی‌آقا قاضی) بود و کتاب روح مجرد را در توصیف احوال و شیوه و روش وی نگاشته و کتاب مهرتابان را نیز در معرفی و شرح حال و آراء علامه طباطبایی به رشتۀ تحریر درآورده است. وی منتقد بسیاری از امور جدید بود. ازجمله به مسائلی نظیر کنترل جمعیت و نظامات جدید مدنی به‌شدت معترض بود. از آثار اوست: معادشناسی (در ۱۰ جلد) این مجموعه برندۀ جایزۀ کتاب سال شد (۱۳۶۴)؛ امام‌شناسی (در ۱۷ جلد)؛ الله‌شناسی (در ۳‌ جلد)؛ رساله نکاحیه (دربارۀ کنترل جمعیت)؛ رسالۀ بدیعه (دربارۀ زن)؛ لُبّ‌اللباب (تقریرات علامه طباطبایی)؛ تصحیح و شرح رساله سیر و سلوک (منسوب به بحرالعلوم)، نگرشی بر مقالۀ قبض و بسط تئوریک شریعت (از دکتر عبدالکریم سروش) و نامۀ پیش‌نویس قانون اساسی.