کاشف الغطاء، محمدحسین (نجف ۱۲۹۴ـ کرند ۱۳۷۴ق)
کاشِف‌الغِطاء، محمّدحسین (نجف ۱۲۹۴ـ کرند ۱۳۷۴ق)
| محمّدحسین کاشِف‌الغِطاء | |
|---|---|
| زادروز |
نجف ۱۲۹۴ق |
| درگذشت | کرند ۱۳۷۴ق |
| ملیت | عراقی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیلات حوزوی |
| شغل و تخصص اصلی | مرجع تقلید |
| شغل و تخصص های دیگر | شاعر و خطیب |
| آثار | الدعوة الاسلامیة الی مذهب الامامیة (در 2 جلد) |
| گروه مقاله | دین اسلام |
مرجع مذهبی، شاعر و خطیب عراقی. از ۱۰سالگی تحصیلات حوزوی را آغاز کرد. در آغاز جوانی‌اش خطیبی سرآمد و شاعر و ادیبی نامدار شد و گفته‌اند که از حیث قدرت خطابه و تأثیر در مردم، هیچ‌یک از مراجع شیعه به رتبه او نرسیده‌اند. در فقه شاگرد مشهور سید محمدکاظم یزدی ـ صاحب عروةالوثقی ـ و در اصول از شاگردان نامدار ملا محمدکاظم خراسانی بود. در ۱۳۳۰ق از نجف به مکه مکرمه، از آن‌جا به دمشق و بیروت رفت و سه سال در این منطقه (بلاد شام) ماند و در این مدت، به مصر هم سفر کرد و در آن‌جا گفتارهایی برای دانشجویان دانشگاه الازهرا تدریس کرد. در ۱۳۵۰ق، در کنفرانس اسلامی قدس در فلسطین شرکت کرد. در مسجدالاقصی، خطبه‌ای طولانی که به «خطبه تاریخی» معروف شده است، فی‌البداهه القا کرد و به‌شدت علیه کشورهای استعمارگر و اشغالگران صهیونیست تاخت که درصدد محکم‌کردن جای پای خود در فلسطین بودند. در ۱۳۵۲ق، وارد ایران شد و شش ماه در ایران ماند و در شهرهای مختلف سخنرانی‌های پرشوری القا و با محمدرضا پهلوی، شاه ایران، دیدار کرد و او را به جدانشدن از کشورهای اسلامی و حمایت و دفاع از فلسطین تشویق کرد. پس از آن هم بارها برای بازدید و استراحت تابستانی و درمان به ایران سفر کرد و در ۱۳۷۲ق، برای شرکت در کنفرانس اسلامی به پاکستان رفت و در شهر کراچی مورد استقبال گرم مردم و مقامات قرار گرفت. شمار تألیفات او بیش از ۸۰ کتاب و رساله بوده که اندکی از آن به‌چاپ رسیده است. وی برخی کتاب‌های ادبی و دیوان‌های شعر را تصحیح و شرح کرده و اشعار فراوانی از او برجای مانده است. مهم‌ترین کتاب‌های کاشف‌الغطاء عبارت‌اند از ۱. الدعوة الاسلامیة الی مذهب الامامیة، در ۲ جلد که در ۱۳۲۹ق چاپ شد ولی نیروهای ترک عثمانی به دستور ناظم پادشاه این کتاب را مصادره کردند، اما کاشف‌الغطاء در سفری که در همین سال به لبنان کرد، هر ۲ جلد را در صیدا چاپ کرد. اصل الشیعة و اصولها که به فارسی ترجمه شده است؛ ۲. المراجعات الریحانیة در ۲ جلد که مجموعه مناظرات کاشف‌الغطاء با امین‌الریحانی است و در ۱۳۳۱ق در صیدا منتشر شد؛ ۳. المثل العلیا فی الاسلام لا فی بحمدون (الگوی آرمانی در اسلام است و نه در بحمدون) را در ۱۳۷۴ق و چند ماه پیش از مرگش نوشت؛ ۴. عین‌المیزان (چاپ صیدا، ۱۳۳۰ق)؛ ۵.التوضیح فی بیان ما هو الانجیل و من هو المسیح (جزء اول، صیدا ۱۳۳۱ق، جزء دوم، بغداد ۱۳۴۶ق). ترجمه‌ای از فارسی به عربی نیز در کارنامۀ او وجود دارد که نشانۀ تسلط او به زبان فارسی است: ترجمه کتابی در علم هیئت و ترجمه سفرنامه ناصرخسرو.