فایز دهلوی، محمدخان بهادر (ح ۱۱۲۰ـ دهلی پس از ۱۱۵۱ق)

فایِزِ دهلَوی، محمدخان بهادر (ح ۱۱۲۰ـ دهلی پس از ۱۱۵۱ق)
نواب صدرالدین، عالم و شاعر هندوستانی. از صاحب‌منصبان دربار بهادرشاه اول بود. به زبان‌های عربی، فارسی و اردو تسلط داشت و با بیشتر علوم آن روزگار آشنا بود. در شعر از ولی دکنی پیروی می‌کرد. از آثارش: رسالۀ اعتقادالصدر در عقاید؛ دیوان اردو؛ دیوان فارسی؛ تحفة‌الصدر در تشخیص امراض؛ انیس‌الوزرا که خلاصۀ اخلاق ناصری است؛ کلیات فایز.