سودای دهلوی، محمد رفیع (دهلی ۱۱۱۸/۱۱۲۵ـ لکنو ۱۱۹۵ق)

سودای دِهْلَوی، محّمد‌رَفیع (دهلی ۱۱۱۸/۱۱۲۵ـ لکنو ۱۱۹۵ق)

شاعر فارسی‌گوی شبه‌قاره. ملک‌الشعرای دربار عالم‌گیر دوم تیموری بود. قصیده‌هایی زیبا به زبان اردو به پیروی از خاقانی، انوری و عرفی سروده است. سودا از برجسته‌ترین شاعران هجاگوی ادب اردو به‌شمار می‌رود و محاجات او با میرغلام‌حسین ضاحک مشهور است. از آثارش: دیوان اردو؛ دیوان فارسی؛ عبرت‌الغافلین به نثر فارسی؛ شعلۀ عشق به نثر اردو.