شریف العلمای مازندرانی، محمد شریف ( ـ کربلا ۱۲۴۵ق)

شریف‌العلمای مازندرانی، محمد شریف ( ـ کربلا ۱۲۴۵ق)
فقیه امامی ایرانی و مدرس حوزۀ علمیۀ کربلا. در کربلا به‌دنیا آمد. نزد سیدعلی طباطبایی، صاحب ریاض، و پسرش سید محمد مجاهد و سید صدرالدین موسوی عاملی درس خواند. گویا شیوه‌ای از تدریس را که در حوزه‌های امامی به «درس خارج» معروف است، او پدید آورد. کتاب کم می‌نوشت و درس‌های او بیشتر از سوی شاگردانش تقریر می‌شد، چنان‌که روض‌المحصلین، رسالة صلاة جمعه، القواعد‌الشریفة، و مناهج‌الاصول را به‌ترتیب شاگردانش مولی عبدالعظیم لواسانی، مولی عبدالخالق یزدی، شیخ محمد شفیع جاپلقی و آقا بزرگ تستری تقریر کرده‌اند. برخی عقیده دارند که ضوابط‌الاصول را نیز شاگردش صاحب ضوابط از درس او تقریر کرده است. چون این اثر با کتاب الاصول‌الکربلاییه جاپلقی شباهت دارد و احتمال تقریر بودن آن می‌رود، این عقیده چندان دور از ذهن نیست. از دیگر شاگردان او می‌توان از شیخ مرتضی انصاری، سید حسین ترک، فاضل دربندی، آقا میر سید حسن مدرس، سعیدالعلمای مازندرانی و عبدالرحیم اصفهانی نجف‌آبادی نام برد. شیخ عبدالخالق یزدی نیز از شاگردان و مریدان او بود.