فلکی شروانی، محمد (۵۰۰/۴۹۰ ـ۵۷۷/۵۸۷ق)

فَلَکی شروانی، محمّد (۵۰۰/۴۹۰ ـ۵۷۷/۵۸۷ق)

شاعر ایرانی. شاگرد ابوالعلای گنجوی و ستایشگر منوچهر شروان‌شاه (۵۱۴‌ـ‌۵۹۸ق) و فرزندش اخستان ‌(۵۵۹ ‌ـ ح ۵۹۸‌ق) بود. فلکی از آن‌جا که به علم نجوم و فلک علاقه و در آن تبحر داشت این تخلص را برگزید. پیرو سبک آذربایجانی بود و بیشتر قصیده می‌سرود. نزدیک به ۷هزار بیت فارسی و عربی شعر داشته که حدود ۲هزار بیت آن باقی مانده است. مجموعۀ قصاید و دیگر شعرهای فلکی به‌چاپ رسیده است (لندن، ۱۹۲۹؛ تهران، ۱۳۴۵ش). یک مثنوی به نام قسم‌نامه نیز به وی منسوب است.