گیسودراز، محمد (احمدآباد دهلی ۷۲۱ـ گلبرگه ۸۲۵ق)
گیسودراز، محمد (احمدآباد دهلی ۷۲۱ـ گلبرگه ۸۲۵ق)
(معروف به: سید گیسودراز) از مشایخ معروف سلسلۀ چشتیه. در محضر شرف‌الدین کیتهلی و تاج‌الدین مقدم و قاضی کندی به تحصیل علوم گونا‌گون پرداخت و از ناموران آن بلاد شد. آن‌گاه به ارشاد نصیرالدین محمود اودهی، مشهور به چراغ دهلی، به سلوک پرداخت. سرانجام به خلافت همین استاد رسید و در کرسی‌نامۀ سلسلۀ چشتیه قرار گرفت. پس از آن، به همراه شیخ احمد کهتو به‌سوی دکن رهسپار شد، اما در بین راه به‌سوی گلبرگه عزیمت کرد و در آن‌جا اقامت گزید و در همان‌جا وفات یافت و مدفون شد. امرای آن ناحیه در حق او اعتقادی بسیار داشتند و تا اوایل قرن ۱۱ق هر روز نزدیک به ۱۰۰۰ نفر بر تربت او ضیافت می‌کرده‌اند. گویا هنوز هم مقبرۀ او در‌شمار مشهورترین زیارتگاه‌های هند است. از آثارش: شرح عوارف‌المعارف به فارسی؛ شرح تعرّف کلاباذی؛ شرح تمهیدات عین‌القضات همدانی؛ شرح رسالۀ قشریه؛ شرح آداب‌المریدین؛ حظائرالقدس؛ جوامع‌الکلم که مجموعۀ ملفوظات اوست.