باغ نو، مرحله فرهنگی

باغِ نو، مرحلۀ فرهنگی
(یا: فاز باغ نو) در ادبیات باستان‌شناسی ایران، معرف دورۀ روستانشینی قدیم در زاگرس مرکزی و به‌ویژه در درۀ خُرَّم‌آباد است. نام آن برگرفته از تپّه‌ای به همین نام، در درۀ خرّم‌آباد، است. این مرحلۀ فرهنگی با کاوش‌های فرانک هول و کِنِت فِلانِری در دهۀ ۱۳۴۰ش معرفی شد. در درۀ خرّم‌آباد، کهن‌ترین سفال‌های به‌دست آمده به فاز باغ نو تعلق دارند. در این مرحله، گندم نان، جو، عدس، پسته و خربزه کشت می‌شد. قدمت مرحلۀ فرهنگی باغ نو حدود ۵۵۰۰پ‌م است.