سرخ، مرحله فرهنگی

سُرخ، مرحلۀ فرهنگی
(یا: فاز سُرخ) در ادبیات باستان‌شناسی ایران معرف آخرین مرحله از مراحل تکامل روستانشینی در عصر نوسنگی در دشت دِهلُران. ویژگی فاز سرخ تنوع گونه‌های سفال پوک با خمیرمایۀ کاه است. اساس اقتصاد در فاز سرخ کشاورزی و دامداری بوده و سفالگری یک فعالیت اقتصادی و تولیدی محسوب نمی‌شود. معماری فاز سرخ به ساخت کلبه‌های ساده گلی با شالودۀ سنگی محدود است. ارتباط ساکنان دشت دهلران با ساکنان بین‌النهرین شرقی در فاز سرخ بیشتر شد. فاز سرخ از کاوش‌های تپۀ علی‌کش و چُغا سِفید شناخته شده است.