المصباح فی التصوف

المِصْباح فی‌التَّصَوّف
نوشتۀ شیخ سعدالدین حَمویه، به فارسی، در نیمۀ نخست قرن ۷ق. حمویه در این کتاب، در ضمن ۵۳ فصل، که به‌نام مصباح خوانده شده است، از شماری مباحثی که سخت شبیه آراء حروفیان است، همچون اقسام حروف و نقطه و تأویل آن‌ها، تحول حروف، وجود حرف الف در همۀ حروف الفبا، و نیز مباحث دیگری نظیر تأویل شب و روز، حَجَر، عرش، شجر، عدل، قلب، عقل و جز آن سخن گفته است. متن این رساله مختصر، اما ارزشمند به‌چاپ رسیده است.