چینی، معماری
چینی، معماری (Chinese architecture)
سبک ساختمان‌سازی در چین. ساختمان‌های چینی به‌طور سنّتی با چوب ساخته می‌شوند. از بناهای ساخته‌شدۀ پیش از سلسلۀ مینگ (۱۳۶۸ـ۱۶۴۴) شمار اندکی باقی مانده است، اما آثار مکتوب ازجمله روش معماری[۱] (۱۱۰۳) از تغییرات اندک معماری چینی در طول تاریخ نشان دارند. پاگودا[۲] (معبد بودایی)، با بامی که از سفال‌های منحنی متعدد بر روی هم تشکیل شده است، از جلوه‌های معماری چینی برشمرده می‌شود. دیوار بزرگ چین[۳] به‌منزلۀ دیواری دفاعی در مرزهای شمالی چین ساخته شد (ح ۲۲۸ـ۲۱۰ پ‌م). درحال حاضر از دیوار بزرگ باستانی چین چندان اثری باقی نیست، و تنها چند دیوار پراکنده در محل آن، در زمان سلسلۀ مینگ ساخته شد که هم‌اکنون نیز باقی است. ساختمان‌های چینی معمولاً روبه جنوب‌اند، ریشۀ این سنّت را می‌توان در «تالار روشنایی[۴]» جست که بنایی از عهد سلسلۀ جو[۵] است؛ این سنّت همچنان در معماری غرب‌گرا[۶] و کارکردی[۷] امروز چین نیز تداوم دارد. اگرچه درنتیجۀ مدرن‌سازی، بخش‌هایی از پکن تخریب شده‌اند، هنوز نمونه‌های خوبی از بناهای عصر مینگ، ازجمله قربانگاه بهشت[۸]، معبد اجدادی سلسلۀ مینگ که مقابر امپراتوران این سلسله را در خود جا داده است، و معبد پنج پاگودا[۹] باقی است. ورود آیین بودا از هند به چین در معماری چینی تأثیر بسزایی گذاشت.