عبادی، منصور بن اردشیر (مرو ۴۹۱ـ عسکر مکرم ۵۴۷ق)
عَبّادی، منصور بن اردشیر (مرو ۴۹۱ـ عسکر مکرم ۵۴۷ق)
شهرت قطب‌ا‌لدین ابومنصور مظفر بن ابوالحسن بن اردشیر مَرْوَزی، واعظ و عالم دینی دورۀ سلاجقه. عبادی فرزند ابوالحسین بود که علم حدیث را از عالمان آن زمان آموخت. مدت سه سال در جامع و نظامیۀ بغداد مجالس وعظ و سخنرانی داشت و مورد احترام عامه بود؛ طوری که حتی سلطان مسعود سلجوقی در محضر وعظ او حاضر می‌شد. باری خلیفۀ عباسی، مقتفی نیز، وی را به‌عنوان سفیر نزد سلطان سنجر فرستاد و همچنین از جانب سلطان سنجر به رسالت نزد خلیفه رفت. پیکرش را در مقبرۀ شیخ جنید بن محمد بغدادی در شونیزیه دفن کردند. از او کتاب‌هایی به‌جا مانده که می‌توان از الوسیلة الی معرفة الفضیلة؛ مناقب‌الصوفیه (تهران، ۱۳۶۲ش)؛ مراسم‌‌الدین فی مراسم‌‌الیقین و رساله‌ای در باب مباح‌بودن شُرب خَمْر نام برد. شعرایی مانند قوامی رازی و امیر عمادی شهریاری او را مدح کرده‌اند.