شکی، منصور (تهران ۱۲۹۷ـ پراگ ۱۳۷۹ش)
شَکی، منصور (تهران ۱۲۹۷ـ پراگ ۱۳۷۹ش)
| منصور شَکی | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۲۹۷ش |
| درگذشت | پراگ ۱۳۷۹ش |
| محل زندگی | ایران، چکسلوواکی |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دکترای فیزیک از چکسلوواکی |
| شغل و تخصص اصلی | زبان‌شناس |
| شغل و تخصص های دیگر | پژوهشگر فرهنگ و زبان‌های باستانی ایران |
| فعالیت‌های مهم | تدریس زبان فارسی در دانشکدۀ شرق‌شناسی دانشگاه پراگ |
| آثار | فارسی جدید (1963)؛ مطالعه‌ای دربارۀ ترکیبات اسمی در فارسی جدید (1964)؛ اصول عبارت‌سازی فارسی (1968) |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |
ادیب ایرانی، پژوهشگر فرهنگ و زبان‌های باستانی ایران. خانواده‌اش اهل قفقاز و از ایل شکی بودند. پدرش، سرتیپ شیخ علی‌خان، به ایران مهاجرت کرده بود و در زمان رضاشاه در دانشکدۀ افسری تدریس می‌کرد. منصور شکی در جوانی از طرف شرکت نفت برای تحصیل ریاضیات به بیرمنگام (انگلستان) رفت و در رشتۀ فیزیک فوق لیسانس گرفت و سپس به ایران بازگشت و به مدت دو سال در آبادان کار کرد. امّا به‌سبب درگیر‌شدن در مسائل سیاسی مجبور به ترک ایران شد. در ۱۳۲۷ش به چکسلوواکی رفت. در آن‌جا با معرفی صادق هدایت، با پان ریپکا، ایران‌شناس مشهور چک، آشنا شد. وی در چکسلوواکی به تحصیلات خود ادامه داد و موفق به اخذ دانشنامۀ دکتری در رشتۀ فیزیک شد. پس از اتمام تحصیلات همان‌جا اقامت کرد و به‌کار مشغول شد. امّا به علّت بیماری کارهای سنگین را رها کرد و به تدریس زبان فارسی در دانشکدۀ شرق‌شناسی دانشگاه پراگ مشغول شد. پس از آن بیشتر فعالیت‌هایش در زمینه تحقیق در زبان فارسی بود. از اواخر دهۀ ۶۰م به مطالعه و تحقیق در زبان پهلوی و نیز مسائل حقوقی، فلسفی و اجتماعی در دورۀ ساسانی روی آورد. وی از همکاران اصلی دایرةالمعارف ایرانیکا بود و مقالات زیادی دربارۀ مسائل فرهنگی و دینی دورۀ ساسانی در این دایرةالمعارف نوشت. بیشتر تحقیقات او در مجلۀ شرق‌شناسی فرهنگستان علوم چکسلوواکی به زبان انگلیسی چاپ شد. از کتاب‌های اوست: فارسی جدید (۱۹۶۳)؛ مطالعه‌ای دربارۀ ترکیبات اسمی در فارسی جدید (۱۹۶۴)؛ اصول عبارت‌سازی فارسی (۱۹۶۸).