منیه اللبیب
مُنْیَةُ‌اللَّبیب
تألیف سید ضیاء‌الدین عبدالله بن مجدالدین حسینی اعرجی، در ۷۴۰ق، کتابی به عربی، در علم اصول فقه امامیه. از شروح بسیار مشهور بر تهذیب‌الاصول اثر علامۀ حلی است. مؤلف خواهرزادۀ علامۀ حلی بود. برادر بزرگ‌تر او عمیدالدین عبدالمطلب نیز شرحی بسیار معروف، اما بی‌نام بر تهذیب‌الاصول دارد که در زمان حیات دایی‌اش نوشته بود. این دو شرح در سبک نگارش و حجم مطالب با هم فرق دارند. شهید اول، با حذف مشترکات آن دو، ضمن تهذیب مطالب آن‌ها و افزودن مطالبی جدید، کتابی با نام جامع‌البین من فوائد‌الشرحین نوشت که به تنقیح این دو شرح معروف اختصاص دارد. هم شرح عمیدالدین و هم شرح ضیاء‌الدین به شرح ضیایی نیز معروف‌اند. منیةاللبیب نخستین‌بار در ۱۳۰۸ق، در تهران به‌چاپ سنگی رسید.