حمیدی شیرازی، مهدی (شیراز ۱۲۹۳ـ تهران ۱۳۶۵ش)
مهدی حمیدی شیرازی (شیراز ۱۲۹۳ـ تهران ۱۳۶۵ش)
| مهدی حمیدی شیرازی | |
|---|---|
| زادروز |
شیراز ۱۲۹۳ش |
| درگذشت | تهران ۱۳۶۵ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دکتری زبان و ادبیات فارسی- دانشگاه تهران |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر |
| آثار | فنون شعر و کالبدهای پولادین آن (۱۳۶۳) |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |
شاعر ایرانی. وی از مخالفان سرسخت نیما و شعر نیمایی بود. در زادگاهش درس خواند و برای ادامۀ تحصیل به تهران رفت و در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران دانشنامۀ دکتری گرفت. در دانشکدۀ الهیات به تدریس پرداخت و به گردآوری و نقد آثار گذشته و معاصر توجه نشان داد. او، که بیشتر دلْ‌بستۀ شیوۀ خراسانی بود، کوشید تا در شیوۀ سنتی از نوآوری‌هایی به لحاظ مضمون غفلت نورزد و به ادبیات مغرب‌زمین علاقه‌مند بود، به‌ویژه ادبیات رمانتیک. با این همه، به‌دلیل مخالفت گسترده با شعر جدید و شیوۀ نیمایی، از سویِ بخشی از نسل جدید ادبی در دهه‌های ۱۳۳۰ تا ۱۳۵۰ مورد بی‌مهری قرار گرفت.
چیرگی حمیدی شیرازی در شیوۀ سنتی درخور توجه جلوه می‌کند و چند سروده‌اش، مانندِ «موسی»، «بت‌شکن بابل»، «مرگ قو» و «در امواج سند» از شهرت و اعتباری به‌سزا بهره‌مند است. او، خود، در پایان عمر، منتخب خوبی از بهترین آثارش را با نام فنون شعر و کالبدهای پولادین آن (۱۳۶۳) گرد آورد. حمیدی در حافظیه شیراز به‌خاک سپرده شد. در خورِ یادآوری است که ماجرای عشقی ناکام، مربوط به دورۀ جوانی وی در شیراز، بازتاب گسترده‌ای در بخش عمده‌ای از شعرهایش یافت. بخشی از این شعرها را می‌توان در اشک معشوق (تهران، ۱۳۲۴) دید. گذشته از برخی آثار پراکنده، حمیدی گزیده‌های انتقادی از شعر سبک خراسانی و دورۀ بازگشت، با عنوان‌های بهشت سخن و شعر دورۀ قاجار، تدوین کرده است. نیز بخشی از آثار داستان‌نویسان، شاعران و مترجمان عصر را در دورۀ ۳جلدی دریای گوهر گرد آورده است.