مویدالدین محمد قمی
مؤیِّدالدّین محمّد قمی (قم ۵۵۷ـ بغداد ۶۳۰ق)
دولتمرد ایرانی. وی از مردم قم بود و در بغداد پرورش یافت. نسب او به مقداد بن اَسود کِندی، از صحابۀ پیامبر اسلام (ص)، می‌رسد. در جوانی در اصفهان در خدمت یکی از وزرای ایرانی به کتابت سرگرم بود. وی پیش از آن‌که ملقب به «مؤیدالدین» شود، لقب «مکین‌الدین» و وزارت ناصر، ظاهر و مستنصر عباسی را برعهده داشت. در ۶۲۹ق، مستنصر، وی و پسرش، فخرالدّین احمد، را در بند کرد. مؤیدالدین پس از درگذشت یا قتل پسرش بیمار شد و از دارالخلافه به خانه بازگشت و پس از مدتی درگذشت. مؤیدالدین مکتب‌خانه، دارالقرآن و بیمارستانی در کاظمین ساخت و املاک بسیاری را وقف کارهای خیر کرد.