جلوه، میرزا ابوالحسن (گجرات ۱۲۳۸ـ تهران ۱۳۱۴ق)

جِلْوِه، میرزا ابوالحسن (گجرات ۱۲۳۸ـ تهران ۱۳۱۴ق)

میرزا ابوالحسن جلوه
زادروز	گجرات ۱۲۳۸ق
درگذشت	تهران ۱۳۱۴ق
ملیت	ایرانی
شغل و تخصص اصلی	فیلسوف
شغل و تخصص های دیگر	عارف و شاعر
آثار	تصحیح و تحشیه کتاب شفا؛ رسالهالوجود
گروه مقاله	عرفان

فیلسوف، عارف و شاعر. از احفاد میرزا رفیعا نائینی بود. در ۷سالگی به‌همراه پدر به زوارۀ اصفهان رفت، و پس از درگذشت پدر، ایام را به تباهی می‌گذرانید، تا آن‌که به ارشاد آسیابانی به آموختن علم روی‌آورد و در اصفهان اقسام علوم عقلی و نقلی و فنون ریاضی و شعر را آموخت. در ۱۲۷۳ راهی تهران شد و در مدرسۀ دارالشفاء مسکن گزید و تا به هنگام مرگ مجرد زیست. میرزای جلوه اگرچه استاد حکمت متعالیه و مکتب ابن عربی بود، در فلسفه به ذوق مشایی و در مشرب سلوکی به عرفان شیوۀ خراسانی گرایش داشت. استادانش میرزا حسن نوری، حاج ملا جعفر لنگرودی لاهیجی، میرزا حسن چینی و آخوند ملا عبدالجواد تونی‌اند. جلوه که همواره به‌عنوان استاد شاگردپرور مطرح بود، بیش از هشتاد استاد مبرّز تربیت کرد، ازجمله میر شهاب نیریزی، میرزا طاهر تنکابنی، شیخ مرتضی طالقانی، محمدعلی شاه‌آبادی، سید صالح خلخالی و ملا محمد هیدجی. جلوه، که در میان اقران به دقت نظر شهرت داشت، آثار مهمی را تصحیح کرد و حاشیه زد و رسائل گوناگونی نگاشت. از آثارش: تصحیح و تحشیۀ کتاب‌های شفا، مثنوی معنوی، و تمهید القواعد؛ تعلیق بر مصباح‌الانس، المشاعر ملاصدرا، شرح فصوص قیصری؛ تألیف رساله‌های جسم تعلیمی؛ رسالةالوجود؛ کیفیت استجابت دعا؛ حرکةجوهریه؛ ربط حادث به قدیم. دو اثر اخیر در حاشیۀ شرح هدایۀ ملاصدرا چاپ شده است (تهران ۱۳۱۳ق).