وصلی شیرازی، نعمت الله ( ـ بعد از ۱۰۲۸ق)

وَصْلی شیرازی، نعمت‌الله ( ـ بعد از ۱۰۲۸ق)

شاعر و واژه‌شناس ایرانی. از سادات طباطبایی شیراز بود. پدرش به میرپنبه‌زن آوازه داشت. وصلی شاگرد مرشد بروجردی بود و مدتی با او به‌سر برد. هنگامی‌که استادش به هند کوچید، وی را نیز نزد خود خواند. وصلی با معرفی مرشد بروجردی در شمار ملازمان میرزا غازی بیگ ترخان درآمد و منصبی مهم یافت. پس از درگذشت میرزا غازی، به‌همراه عبد‌النبی فخرالزمانی به اجمیر و از آن‌جا به پنجاب و سپس به لاهور رفت. پس از آن به بنگش سفر کرد و راهی دربار جهانگیر شد و در خدمت ملازمان او درآمد و لقب رشیدخانی یافت. از آثارش: دیوان اشعار؛ ساقی‌نامه.