مسجدسلیمان، نیایشگاه مهری

مسجدسلیمان، نیایشگاه مِهری

(یا: معبد گُلگُله) مکانی باستانی در محلی به نام تپۀ شمارۀ ۲۶ یا تپۀ گُلگُله در جنوب مسجدسلیمان. این تپه از شمال به جادۀ آسفالت تُمبی و از شرق به فلکۀ گلگله محدود است. این اثر، بقایای سکّویی سنگی است که بر روی آن یک صحنۀ قربانی، گویا حضرت اسماعیل (ع)، حجاری شده است. در یک سوی صحنه مردی چاقو‌به‌دست همراه پسری نوجوان در مقابل یک مذبح ایستاده است و در سوی دیگر یک شاهین یا عقاب، گاوی کوهان‌دار را به آن مرد پیشکش می‌کند. کاوشگر معبد گلگله، آقای علی‌اکبر سرافراز، این صحنه را به داستان قربانی‌کردن حضرت اسماعیل (ع) تفسیر می‌کند و قدمت آن را قرن ۲پ‌م و از آنِ فرهنگ اِلیمایی می‌داند.