هارتمان فون آویه
هارتمان فون آوئه (۱۱۹۰ـ۱۲۲۰م)(Hartmann von Aue)
شاعر آلمانی علیای میانه و از استادان حماسۀ درباری. آثار هارتمان گویای آن است که وی در مدرسۀ صومعه‌ای تحصیل کرده، عضو دربار سوابی[۱] بوده و در جنگ بد فرجام ۱۱۹۷ هنری ششم[۲] شرکت داشته است. آثار موجود وی عبارت‌اند از چهار منظومۀ داستانی ارک[۳]، گرگوریوس[۴]، هاینریش بینوا[۵] و ایواین[۶]، دو منظومۀ تمثیلی عاشقانۀ کوتاه‌تر و شانزده شعر غنایی. گرگوریوس و هاینریش فقیر منظومه‌های مذهبی با هدف تعلیمی‌اند؛ هاینریش فقیر، که کامل‌ترین منظومۀ اوست، داستان شوالیه‌ای جذام گرفته است که از خودگذشتگی دختری جوان و پاک‌دل سبب شفایش می‌شود. ارک و ایواین، دو حماسۀ غیردینی، بر پایۀ آثار کرتین دو تروا[۷] تألیف شده‌اند و به سلسله افسانه‌های آرتوری تعلق دارند. از نظر هارتمان موضوع‌های اخلاقی مهم‌تر از ظرافت سبک است و از ویژگی‌های منظومه‌هایش روشنی، صراحت، گریز از صنایع بدیعی، و نمایش استادی در شعر است.