اینوییت، هنر

اینوئیت، هنر (Inuit art)

هنر اینوئیت‌ها، ساکنان سواحل قطبیِ شمال شرق سیبری، امریکای شمالی، و گرینلند. اگرچه اینوئیت‌ها مردمانی پراکنده بودند که در مناطقی بی‌بهره از تمدن به دشواری می‌زیستند، سنّت‌های گفتاری و تجسّمی آنان، که بیش از ۲هزار سال پیشینه دارد، به حد شگفت‌آوری مشابه یکدیگرند. هنر ایشان بازتابندۀ اعتقادشان به آنیمیسم (این‌که هر چیزی، چه جان‌دار و چه بی‌جان، نفس یا روح زنده‌ای دارد)، و وابستگی‌شان به شکار است. در بیشتر تصاویر آنان، پرنده، چارپا، و ماهی وجود دارد. هنر تزیینی این مردمان، بسیاری از اشیای روزمره، ازجمله ابزارها، سلاح‌ها، جامه‌ها، و تعویذ‌ها و طلسم‌ها، را دربر می‌گرفت. همچنین تصاویر ریزنگارانۀ نظر‌گیری با خطوط چکیده‌نمای ساده، از چوب، استخوان، سنگ‌صابونی، عاج فیل آبی، و شاخ گوزن می‌ساختند، یا صحنه‌های شکار را با تراش یا حکّاکی این مواد، خلق می‌کردند. پیکره‌ها در ابتدا کارکرد جادویی یا دینی داشتند، و یا همچون تعویذ با شخص حمل می‌شدند و یا در آیین‌های شَمَنی (برقراری ارتباط با عالم ارواح) به‌کار می‌رفتند. با این‌که اینوئیت‌ها سنن و شیوۀ زندگی کوچ‌نشینی خود را تا دهه‌های نخست قرن ۲۰ حفظ کردند، اکنون بیشتر از گذشته سکونت دائمی یافته‌اند و غرب‌گرا شده‌اند و بسیاری از آثار هنری‌شان فقط برای گردشگران تولید می‌شود. نام اینوئیت برگرفته از واژۀ اینوک، به‌معنای «انسان»، است. اینوئیت را «اسکیمو» نیز خوانده‌اند، ولی اسکیمو نام اهانت‌آمیزی به‌معنای «گوشت‌خام‌خوار» است، که سرخ‌پوستان آلگونکوئین بر آنان نهادند، و استعمارگران اروپایی نیز آن‌ را به‌کار بردند.

 

---