توجو، هیدکی (۱۸۸۴ـ۱۹۴۸)
توجو، هیدِکی (۱۸۸۴ـ۱۹۴۸)(Tōjō, Hideki)
ژنرال ژاپنی، نخست‌وزیر ژاپن (۱۹۴۱ـ۱۹۴۴) در جریان جنگ جهانی دوم. در ۱۹۳۷ رئیس ستاد ارتش گوانگ دونگ[۱] ژاپن در منچوری شد. در ۱۹۴۰ـ۱۹۴۱ وزیر جنگ و مسئول مذاکرات با آلمان و ایتالیا در ۱۹۴۰ برای تشکیل ائتلاف سه‌جانبۀ محور بود. توجو را مسئول شکست‌های ژاپن در اقیانوس آرام دانستند و وی در ۱۹۴۴ مجبور به استعفا شد. پس از شکست ژاپن، او را جنایتکار جنگی شناختند و به دار آویختند. هدف اصلی او پیروزی در جنگ با چین بود، ولی او و ارتش ژاپن معتقد بودند که مخالفت قدرت‌های غربی با دستیابی ژاپن به منابع حیاتی، از تحقق این هدف جلوگیری می‌کند. او ژاپن را به جنگ کشاند تا مستعمرات متفقین را در اقیانوس آرام و جنوب شرقی آسیا تصرف کند و ژاپن را در مذاکرات متعاقب آن در موضع قدرت قرار دهد. در اجرای بخشی از این راهبرد، دستور اشغال چین و هند را در ۱۹۴۱ صادر کرد و به مذاکرات صلح با امریکا تا لحظۀ حمله به پرل هاربر[۲] در ۱۹۴۱ ادامه داد.