ژوکوفسکی، والنتین (۱۸۵۸ـ۱۹۱۸)

ژوکوفْسْکی، والِنْتین (۱۸۵۸ـ۱۹۱۸)(Zhukovski, Valentin)

خاورشناس روس. از ۱۸۸۳ تا ۱۸۸۶ در ایران، دربارۀ زبان و ادبیات و فرهنگ عامه و مردم‌شناسی ایران پژوهش‌های فراوانی کرد. در ۱۸۹۹ عضو وابستۀ فرهنگستان علوم پترزبورگ بود. از ۱۹۰۵ ریاست بخش آموزشی وزارت خارجه را به‌عهده داشت. از آثارش: مواد لازم برای مطالعۀ لهجه‌های ایران، دربارۀ لهجه‌های سمنانی، کاشانی و بختیاری، در ۳ جلد (۱۸۸۸‌ـ۱۹۲۲)؛ آثار باستانی قفقاز (۱۸۹۴)؛ دستور مختصر زبان نوین فارسی، به آلمانی، با همکاری کارل زالمان (۱۸۸۹، ترجمۀ روسی آن در ۱۸۹۰)؛ تصحیح اسرارالتوحید (۱۸۹۹)؛ نمونه‌هایی از فرهنگ مردمی ایرانی (پترزبورگ، ۱۹۰۲)؛ عمر خیّام و رباعیات سرگردان (۱۸۹۷)؛ خرابه‌های مرو قدیم (پترزبورگ، ۱۸۹۴)؛ چاپ کشف‌المحجوب هجویری (لنینگراد، ۱۹۲۶).