پاول، ولفگانگ (۱۹۱۳ـ۱۹۹۳)
پاول، ولْفْگانْگ (۱۹۱۳ـ۱۹۹۳)(Paul, Wolfgang)
| ولفگانگ پاول Wolfgang Paul | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۱۳م |
| درگذشت | ۱۹۹۳م |
| ملیت | آلمانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دکترای فیزیک، دانشگاه کیل |
| شغل و تخصص اصلی | فیزیک دان |
| گروه مقاله | فیزیک و مکانیک |
| جوایز و افتخارات | نوبل فیزیک (۱۹۸۹) |
متخصص آلمانی فیزیک هسته‌ای. در پیشبُردِ طیف‌نمایی باریکه‌های مولکولی[۱]، طیف‌سنجی جرمی[۲]، و فناوری شتاب‌دهی الکترون[۳] سهم اساسی داشت. در ۱۹۸۹، به‌سبب تحقیق و توسعۀ تلۀ یون[۴] یا «تلۀ پاول[۵]»، که به‌منظور ذخیره‌کردن اتم‌ها به‌مدت کافی برای اندازه‌گیری طیف‌نمایی دقیق به‌کار برده می‌شود، به جایزۀ نوبل فیزیک دست یافت. این جایزه به او، نورمن رامزی[۶]، و هانس دِ‌هملت[۷] اعطا شد. در ۱۹۵۷، در تأسیس آزمایشگاه شتاب‌دهندۀ دِسی[۸] در هامبورگ مشارکت داشت. این آزمایشگاه در پیشرفت فیزیک ذرات نقش مهمی ایفا کرد. از ۱۹۶۴ تا ۱۹۶۷، مدیر آزمایشگاه فیزیک هسته‌ای سرن[۹] بود که آزمایشگاه مشترک اروپا در زمینۀ فیزیک ذرات و در ژنو[۱۰] واقع است. پاول در مؤسسات فناوری مونیخ و برلین آموزش دید و دانشنامۀ فوق‌لیسانس خود را در ۱۹۳۷ و طی امتحانی به‌دست آورد که با حضور هانس گایگر[۱۱]، مخترع شمارشگر گایگر[۱۲]، برگزار شد. در ۱۹۳۹، از دانشگاه کیل[۱۳] مدرک دکتری گرفت. در این زمان، با طیف‌شناس برجسته، هانس کافرمن[۱۴]، و فیزیک‌دان نظریه‌پرداز، ریشارد بِکِر[۱۵]، ارتباط نزدیکی برقرار کرد. این دو دانشمند نازی نبودند و با نفوذ آن دو، پاول توانست از شرکت در طرح‌هایی با کاربرد نظامی، ازجمله تحقیقات بُمب اتمی آلمان، دوری گزیند. او از معدود فیزیک‌دانان آلمانی هم‌نسل خود بود که از تحقیقات جنگ آن سال‌ها برکنار ماند. در ۱۹۵۲، استاد و مدیر مؤسسۀ فیزیک دانشگاه بُن[۱۶] شد و تا زمان بازنشستگی‌اش در ۱۹۸۱، در این سمت باقی‌ماند. در دانشگاه بُن، باریکه‌های مولکولی با تمرکز شش قطبی، طیف‌سنج جرمی چهارقطبی با بسامد رادیویی، و تلۀ یون را ساخت. با همکارانش دو شتاب‌دهندۀ الکترون نیز ساخت.