بلینسکی، ویساریون (۱۸۱۱ـ۱۸۴۸)
بِلینْسکی، ویساریون (۱۸۱۱ـ۱۸۴۸)(Belinski, Vissarion)
| ویساریون بلینسکی Vissarion Belinski | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۱۱ م |
| درگذشت | ۱۸۴۸ م |
| ملیت | روسی |
| شغل و تخصص اصلی | منتقد ادبی |
| مکتب | جامعه شناختی |
| آثار | نامه به گوگول (۱۸۴۷)؛ آثار فلسفی(۱۹۵۶) |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
منتقد ادبی و روزنامه‌نویس روس. از رهبران غرب‌گرایی و نمایندۀ نسل جدید روشنفکران تندرو روس بود. مکتب جامعه‌شناختیِ نقد ادبی[۱] («واقع‌گرایی انتقادی[۲]») را پایه‌گذاری کرد که تا پایان قرن ۱۹ دیدگاه مسلط در روسیه بود و واقع‌گراییِ سوسیالیستی[۳] در شوروی براساس آن استوار شد. بلینسکی، که تحت تأثیر فلسفۀ آرمان‌گرای آلمانی بود، رویکرد نویسندگان واقع‌گرای روس نظیر نیکلای گوگول[۴]، میخائیل لرمانتوف[۵]، و فیودور داستایفسکیِ[۶] جوان را ارج می‌نهاد. به‌سبب نظریات تندرو و فصاحت و بلاغت پرشورش در بیان دیدگاه‌های خود در میان مردم به «بلینسکی شوریده» مشهور بود. نمونۀ این امر در «نامه به گوگول[۷]» (۱۸۴۷) آشکار است که در آن، کتاب جدید این نویسنده را به‌سبب لحن محافظه‌کارانه و مقدس‌مآبانه‌اش به انتقاد می‌گیرد. گزیدۀ آثار فلسفی[۸] او در ۱۹۵۶ منتشر شد.