یمینی شریف، عباس (تهران ۱۲۹۸ـ همان جا ۱۳۶۸ش): تفاوت میان نسخه‌ها

}}<p>شاعر، نویسنده، روزنامه‌نگار ایرانی. در ۱۳۱۹، وارد دانشسرای عالی و سپس وارد دانشکدۀ ادبیات شد و لیسانس گرفت. به‌سبب علاقه‌اش به آموزش و پرورش کودکان و نوجوانان، در رشتۀ تعلیم و تربیت از دانشگاه کلمبیا فارغ‌التحصیل شد. شعرهایش را در ۱۳۲۳ در مجلۀ ''بازی کودکان'' چاپ و در ۱۳۲۴ اشعاری از وی در کتاب‌های پایه‌های اول و دوم و سوم دورۀ دبستان چاپ شد. کار مطبوعاتی را از ۱۳۲۱ آغاز کرد و مدتی مدیریت مجلۀ ''دانش‌آموز'' و ''کیهان بچه‌ها'' (۱۳۳۵ـ۱۳۵۸) را داشت. در ۱۳۳۴، به‌کمک همسرش، توراندخت مقومی تهرانی، دبستان روش نو را باز کرد که تا ۱۳۵۸ به‌کار ادامه داد و در همان سال، انتشارات روش نو را تأسیس کرد (بعد از او همسرش آن را اداره کرد). در ۱۳۴۱، با همکاری عده‌ای مؤسسۀ فرهنگی شورای کتاب کودک را تأسیس کردند. در ۱۳۴۶، جایزۀ بین‌المللی یونسکو را برای تألیف بهترین کتاب سال دریافت کرد. در زمینه‌های تعلیم و تربیت کودک، کتاب‌های بسیاری تألیف و از انگلیسی ترجمه کرده است. از تألیفاتش: ''گربه‌های شیپورزن''؛ ''دنیاگردی جمشید و مهشید''؛ ''قصه‌های شیرین''؛ ''داستان عروسک'' (این کتاب سال‌ها از نخستین کتاب‌های کمک‌آموزشی برای دانش‌آموزان کلاس اول بود)؛ ''دو کدخدا''؛ ''آواز فرشتگان یا اشعار کودکان''؛ ''پوری و لباس‌هایش''؛ ''آه ایران عزیز''؛ ''بازی با الفبا''؛ ''نیم‌قرن در باغ شعر کودکان''. از ترجمه‌هایش: ''جزیرۀ مرجان''؛ ''روی زمین و زیر زمین''. شعرهای او گاه در ''تهران مصور کوچولوها'' و چند نشریۀ دیگر، و مقاله‌های آموزشی و اجتماعی‌اش در روزنامۀ ''کیهان'' چاپ می‌شد.</p>