ویکتور امانویل اول

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

ویکتور امانوئل اول (۱۷۵۹ـ۱۸۲۴)(Victor Emmanuel I)

پادشاه ساردنی‌ـ‌پیمون[۱] (۱۸۰۲ـ۱۸۲۱). پس از مبارزه‌ای طولانی برسر آزادسازی قلمرو خود از سلطۀ فرانسویان، حکومتی بسیار ارتجاعی برقرار کرد که هر نوع فریاد آزادی‌خواهی و اصلاح‌طلبی را سرکوب می‌کرد. سرانجام درپی شورش مردم، به نفع برادرش کارلو فلیچه[۲] از سلطنت استعفا کرد. ویکتور امانوئل تا ۱۸۱۴ در کالیاری[۳]، واقع در ساردنی، به‌سر می‌برد و از آن‌جا جنگ برضد نیروهای ناپلئون را هدایت می‌کرد که نواحی قلمرو اصلی او را اشغال کرده بودند؛ پس از سقوط ناپلئون، همۀ این نواحی را دوباره به‌دست آورد: برطبق نخستین پیمان پاریس[۴] (۱۸۱۴)، پیمون[۵]، ساووا[۶]، و نیس[۷] را بازپس گرفت و براساس پیمان دوم (۱۸۱۵) نیز جنووا[۸] و منطقۀ لیگوریا[۹] را به او واگذار کردند.

 


  1. Sardinia-Piedmont
  2. Charles Felix
  3. Cagliari
  4. Peace of Paris
  5. Piedmont
  6. Savoy
  7. Nice
  8. Genoa
  9. Liguria