بلاکت، پاتریک (۱۸۹۷ـ۱۹۷۴)
بِلاکِت، پاتْریک (۱۸۹۷ـ۱۹۷۴)(Blackett, Patrick)
| پاتریک بلاکت Patrick Blackett | |
|---|---|
| زادروز |
ساری ۱۸۹۷ م |
| درگذشت | ۱۹۷۴ م |
| ملیت | سوییسی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در دانشگاه کیمبریج |
| شغل و تخصص اصلی | فیزیک دان |
| گروه مقاله | فیزیک و مکانیک |
| جوایز و افتخارات | جایزه نوبل فیزیک |
فیزیک‌دان سوئیسی. به‌‌سبب پژوهش در زمینۀ تابش کیهانی و تکمیل اتاقک ابر ویلسون[۱]، به دریافت جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۴۸ نایل آمد. اتاقک ابر وسیله‌ای برای ردیابی ذرات یونیده است و بلاکت به کمک آن توانست وجود پوزیترون[۲]ها را تأیید کند. در کرویدون[۳]، ساری[۴]، زاده شد. در ۱۹۱۲ به نیروی دریایی پیوست. بعد از جنگ جهانی اول، در دانشگاه کیمبریج به تحصیل پرداخت و پس از آن، در مؤسسات دانشگاهی متفاوتی در بریتانیا مشغول به‌کار شد. در ۱۹۲۴، هنگامی‌که زیر نظر ارنست رادرفورد[۵] در دانشگاه کیمبریج کار می‌کرد، اولین عکس از تراجهش اتمی[۶] را تهیه کرد. در این تراجهش، نیتروژن تبدیل به ایزوتوپی از اکسیژن می‌شد. او همچنان به کار تکمیل اتاقک ابر ادامه داد تا این‌که در ۱۹۳۲، اتاقکی طراحی کرد که به‌‌صورت خودکار از پرتوهای کیهانی عکس‌برداری می‌کرد. او بعداً ذراتی با طول عمر ۱۰-۱۰ ثانیه کشف کرد که ذرات شگفت[۷] نامیده شدند. در دهۀ ۱۹۵۰، به بررسی خواص مغناطیسی سنگ‌ها روی‌آورد. در ۱۹۶۹، عضو مادام‌العمر مجلس اعیان شد.