لانژون، پل (۱۸۷۲ـ۱۹۴۶)
لانْژْوَن، پُل (۱۸۷۲ـ۱۹۴۶)(Langevin, Paul)
فیزیک‌دان فرانسوی. در زمینۀ مطالعات مغناطیس[۱]، گسیل پرتوایکس[۲]، و به‌ویژه پدیده‌های پارامغناطیسی[۳] (جاذبۀ ضعیف[۴]) و دیامغناطیسی[۵] (دافعۀ ضعیف[۶]) در گازها سهم عمده‌ای داشت. در جنگ جهانی اول، دستگاهی برای تعیین مکان زیردریایی‌های دشمن اختراع کرد. روش نوین پژواک‌یابی برای تعیین مکان بر پایۀ این اختراع استوار است. در پاریس زاده شد. در آن‌جا، و در آزمایشگاه کاوندیشِ[۷] کیمبریج، در انگلستان، درس خواند. از ۱۹۰۴ تا ۱۹۰۹، در کولژ دو فرانس[۸] و از ۱۹۰۹ به بعد، در سوربون[۹] سِمَت استادی داشت. در ۱۹۴۰، بعد از آغاز جنگ جهانی دوم و اشغال فرانسه، مدیر دانشسرای فیزیک و شیمی صنعتی شد. او از ۱۹۰۲ در آن‌جا تدریس می‌کرد. چندی بعد نازی‌ها، به‌سبب دیدگاه‌های ضدفاشیستی‌اش، او را دستگیر کردند. در ۱۹۴۴ به سوئیس گریخت و پس از آزادسازی پاریس بازگشت. در ۱۹۰۵، این نظر را مطرح کرد که سمت‌گیری گشتاورهای مولکولی[۱۰] در مواد پارامغناطیسی[۱۱] تصادفی است، مگر این‌که میدانی مغناطیسی از خارج بر آن‌ها اِعمال شود. او برای توضیح خاصیت دیامغناطیس، توصیف مغناطیس را با نظریۀ الکترونی عرضه کرد و نشان داد که میدان مغناطیسی چگونه حرکت الکترون‌های مولکول را تحت تأثیر قرار می‌دهد و گشتاوری در جهت مخالف میدان پدید می‌آورد. لانژون جزو نخستین حمایت‌کنندگان نظریه‌های آلبرت اینشتین بود. مؤسسۀ هسته‌ای گرنوبل[۱۲] را به افتخار وی نام‌گذاری کرده‌اند.